Dei fine tinga i livet gjeng meg hus forbi...

Det nærmar seg jul og eg sit her og grunnar over livets mysteriar. Eg har aldri påberopt meg nokon særskild god eller dårleg smak og eg har kanskje vore nøgd med for lite i mange høve.

Kunst til dømes, eg trivst med enkle bilete av Juan Brito Vargas og Sissel Sofie Zahl på veggane, og er ikke raffinert nok til å nyta til dømes verdens dyraste maleri, "verdt" 928 millionar:


For ein med min simple forstand kan det mest sjå ut som noko skoleborna har malt medan dei besøkte atelieret hennar Inger Unstad.

Mat også, eg får ikkje dreisen på korkje stør-kaviar, sneglar eller trøflar men kosar meg med biff og kjøttkaker.

For ikkje å snakke om husly! Ein alminneleg suite hos Rica eller Quality held lenge for meg, og er så beskjedent utrusta når det kjem til sans for det fine at eg synes dette "biblioteket" i verdens dyraste leilighet i New York til 450 millioner ser harry ut!

Ikkje rart eg foretrekk ein slik simpel doning til nokre få titusenlappar:

I staden for denne flotte Harleyen som gjekk for ein million dollar:

Nei, eg lyt melda meg på eit kurs og lære meg litt sans for det fine, ikkje rart ein følar seg som ein idiot stundom!!