Byen vår har ein rådmann som må hata lokalaviser og lokalradio intenst. Kvar gang han slår opp eller skrur på får han servert lugubre historiar om seg sjølv. Han har vore etterforska, tiltald og dømd på ein slik måte at berre mor hans og borgarmeistaren trur han er oskuldeg.
Hans siste "stunt" er kanskje det beste hittil: Rådmannen har ein krins av "leikekameratar" her i byen, dei tjenar fett på jobbar dei får for kommunen og stryk rådmannen med håra både offentleg og privat. Dei har ein fin leikegrind heilt nede ved sjøkanten på ein plass kalla "Fiskebolleboksfabrikken" som stort sett har vorte bygd med offentlege kulturmiddel.
Her fann kameratane ut at rådmannen óg kunne få væra med å leike og bestemde seg for å stengja kulturhuset "Boksen" slik at rådmannen og alle hans tjenarar skulle få fine kontorlokaler saman med venene sine.
Fin-fint! sa rådmannen til kameratane, eg betalar ombyggnad og husleige på ein 3-400 hundre tusen, så har dykk plenty pluss pengar til julegåver åt meg attåt!!
Men dei som jobbar med kultur nede på Fiskebolleboksfabrikken blei sjølvsagt forbanna og klagde til politikarane, og lokalavisa skreiv om det også. Stengja den einaste brukbare scena i byen for å byggja rådmannskontor? Er dykk forrykte alle??
Utleigaren meinte i sin einfoldighet at rådmannsgruppa ville styrkja det kulturelle og kunskapsintensive miljøet om dei flytta inn der nede, Men korleis det skal gå til sidan alle kulturbedriftane flyttar ut om rådmannen flyttar inn??
Ja sei det, det veit berre utleigaren og råd(vill)mannen!!
søndag, desember 17, 2006
Nye revestrekar...
Naboen har fått seg Fender. Eg tenkjar på Ørkenreven. .
Eg kan sjå han for meg der han sit med Vømmølkassettane sine og forsøker å leggja sitt eige akkompagnement over Rotmo og karane sitt.
Drøymer om ein ny ungdom får næring i musikalske tolkningar som krinsar ubestemmeleg rundt ein stad mellom frijazz og disimmilis, medan grovmekanikar-fingrane til ørkenreven møysommeleg stabler seg fram og attende på gripeplata og katt, kjerring og ungar søkjer dekning for det aurale bakkeåtaket "reven" har slept laus.
Eg gruar meg i grunnen litt til ørkenreven blir litt betre til å spela, for aldri har kråke -og lausrevplagen vore på eit slikt lågmål her i nabolaget som nett no.
Graturerar med dagen kjære nabo, og GOD BETRING!!
Eg kan sjå han for meg der han sit med Vømmølkassettane sine og forsøker å leggja sitt eige akkompagnement over Rotmo og karane sitt.
Drøymer om ein ny ungdom får næring i musikalske tolkningar som krinsar ubestemmeleg rundt ein stad mellom frijazz og disimmilis, medan grovmekanikar-fingrane til ørkenreven møysommeleg stabler seg fram og attende på gripeplata og katt, kjerring og ungar søkjer dekning for det aurale bakkeåtaket "reven" har slept laus.
Eg gruar meg i grunnen litt til ørkenreven blir litt betre til å spela, for aldri har kråke -og lausrevplagen vore på eit slikt lågmål her i nabolaget som nett no.
Graturerar med dagen kjære nabo, og GOD BETRING!!
tirsdag, desember 12, 2006
Dei fine tinga i livet gjeng meg hus forbi...
Det nærmar seg jul og eg sit her og grunnar over livets mysteriar. Eg har aldri påberopt meg nokon særskild god eller dårleg smak og eg har kanskje vore nøgd med for lite i mange høve.
Kunst til dømes, eg trivst med enkle bilete av Juan Brito Vargas og Sissel Sofie Zahl på veggane, og er ikke raffinert nok til å nyta til dømes verdens dyraste maleri, "verdt" 928 millionar:
For ein med min simple forstand kan det mest sjå ut som noko skoleborna har malt medan dei besøkte atelieret hennar Inger Unstad.
Mat også, eg får ikkje dreisen på korkje stør-kaviar, sneglar eller trøflar men kosar meg med biff og kjøttkaker.
For ikkje å snakke om husly! Ein alminneleg suite hos Rica eller Quality held lenge for meg, og er så beskjedent utrusta når det kjem til sans for det fine at eg synes dette "biblioteket" i verdens dyraste leilighet i New York til 450 millioner ser harry ut!
Nei, eg lyt melda meg på eit kurs og lære meg litt sans for det fine, ikkje rart ein følar seg som ein idiot stundom!!
Kunst til dømes, eg trivst med enkle bilete av Juan Brito Vargas og Sissel Sofie Zahl på veggane, og er ikke raffinert nok til å nyta til dømes verdens dyraste maleri, "verdt" 928 millionar:
For ein med min simple forstand kan det mest sjå ut som noko skoleborna har malt medan dei besøkte atelieret hennar Inger Unstad.
Mat også, eg får ikkje dreisen på korkje stør-kaviar, sneglar eller trøflar men kosar meg med biff og kjøttkaker.
For ikkje å snakke om husly! Ein alminneleg suite hos Rica eller Quality held lenge for meg, og er så beskjedent utrusta når det kjem til sans for det fine at eg synes dette "biblioteket" i verdens dyraste leilighet i New York til 450 millioner ser harry ut!
Ikkje rart eg foretrekk ein slik simpel doning til nokre få titusenlappar:
I staden for denne flotte Harleyen som gjekk for ein million dollar:
Nei, eg lyt melda meg på eit kurs og lære meg litt sans for det fine, ikkje rart ein følar seg som ein idiot stundom!!
Lydonen klaskar til...
Eg har fått ein kjempeidé! Eg har funne ut at eg skal henga opp julestrømpa mi her på bloggen, og så kan dykk som vil putta noko i ho berre senda det til:
Lydonen
Boks 474
9811 Vadsø
På førehand hjarteleg takk og god jul!!
søndag, desember 10, 2006
Kysten og Viddane...
Søndags ettermiddag her i fylkeshovudstaden... Kvifor seier me eigentleg ettermiddag når det enda er lenge att til middag? Her har konstruktørane av det Norske språk noko å svara for. På til dømes engelsk er slikt vås umogleg, sidan me skil mellom "afternoon" og "after dinner". Onde tungar vil hevde at engelsk er eit betre språk enn Norsk, men lukkelegvis kan Nynorsk forsøksvis brukast som ein bro over det gapet.
Vel vel, eg har anna på hjartet også. Eg høyrde at bloggaren Kysten hadde vore i kontakt med min gode nabo Kyllingelskaren for å høyre kor han kunne få bestilt seg dei nye Triumphkatalogane. Dei to er kolleger og kan ringe kverandre og prate skit på firmaets reikning med godt samvit.
Eg tør gisse på at Kysten blei lang i maska når Kyllingelskaren noko beklemt kunne fortelja at katalogane ikkje var heilt "offisielle" men noko visvas den onde og skadefro Lydonen hadde fotosjoppa i hop heime på komputaren sin i åpenbar raudvinsrus. Det var vel erklært som umogleg at nokon skulle falle for ein så åpenbar og utilslørt morosamhet men den godaste Kysten gjekk rett i baret okke som. Han hadde leita høgt og lågt på "triumph.com" for å få nerloada dei flotte nye katalogane!!
Jau, jau Feskarhau!!
Vel vel, eg har anna på hjartet også. Eg høyrde at bloggaren Kysten hadde vore i kontakt med min gode nabo Kyllingelskaren for å høyre kor han kunne få bestilt seg dei nye Triumphkatalogane. Dei to er kolleger og kan ringe kverandre og prate skit på firmaets reikning med godt samvit.
Eg tør gisse på at Kysten blei lang i maska når Kyllingelskaren noko beklemt kunne fortelja at katalogane ikkje var heilt "offisielle" men noko visvas den onde og skadefro Lydonen hadde fotosjoppa i hop heime på komputaren sin i åpenbar raudvinsrus. Det var vel erklært som umogleg at nokon skulle falle for ein så åpenbar og utilslørt morosamhet men den godaste Kysten gjekk rett i baret okke som. Han hadde leita høgt og lågt på "triumph.com" for å få nerloada dei flotte nye katalogane!!
Jau, jau Feskarhau!!
fredag, desember 08, 2006
Teknologisk Harley-revolusjon!!
Jau,
Dykk har høyrd det, de med: "Harley er berre skit, gamal møkk" sei dei!
Vel, godtfolk, kanhende eg kan love ein endring, for nett no har Harley vonne ein høgthengande teknologipris -høyr berre:
"Harley engines are considered the most efficient way to convert gasoline into noise without the side-effect of horsepower"
Dette er jo fantastiske nyheiter for Harley-folket, berre og gratulera. Bråk og skramling er jo livet sjølve for Harleykarane, og kraft i motoren vert ansedd som uheldeg og farleg i dei krinsane.
Tenk dykk: Dunke godmodig og høglytt avgarde med MAX lyd i potta heilt utan risiko for at hestekreftane tek laus og bring deg ut på viddane, det klarar ingen betre enn ein Harley-Davidson.
Ikkje rart kjøparane stend i lange køar!!
Dykk har høyrd det, de med: "Harley er berre skit, gamal møkk" sei dei!
Vel, godtfolk, kanhende eg kan love ein endring, for nett no har Harley vonne ein høgthengande teknologipris -høyr berre:
"Harley engines are considered the most efficient way to convert gasoline into noise without the side-effect of horsepower"
Dette er jo fantastiske nyheiter for Harley-folket, berre og gratulera. Bråk og skramling er jo livet sjølve for Harleykarane, og kraft i motoren vert ansedd som uheldeg og farleg i dei krinsane.
Tenk dykk: Dunke godmodig og høglytt avgarde med MAX lyd i potta heilt utan risiko for at hestekreftane tek laus og bring deg ut på viddane, det klarar ingen betre enn ein Harley-Davidson.
Ikkje rart kjøparane stend i lange køar!!
fredag, desember 01, 2006
Blåmandag på Triumphverkstaden..
Dykk hugser kanskje naboen min, ørkenreven? Han som havarerte med Tiger'en utanfor Bratslava! Eg stakk innom i dag og som den herremannen han er blei det servert nytappa vann fra springen...
Ørkenreven jobbar som matros på ein russetrålar, og var nett komen heim fra havet. Eg var nyfiken og fæl og lurde på om dei hadde klart å finne nokon feil på motoren hans på verkstaden. Ørkenreven gjenoptok snøggt kløinga i hovudet fra i haust og keik ned i bordplata.."næh, de va no it'j de nei, sjø.." mumla han.
Etter kvart kom det for ein dag at verkstaden hadde brukt opp to heile rullar med gaffateip, ein pakke strips og ein heil bunt med ståltråd utan at det blei betre. Neste tjuvtriks var i henhald til verkstadshandboka å bestille ein ny motor, og det hadde ørkenreven nett bestemt seg for å gjera. Pga den uforutsigbare effektkurven og dei hardtsugande bremsane finns det alltid ein stor rikdom av nyare, totalvraka Triumphar med billege heile motorar til sals.
Ørkenreven hadde slik eg forstod han spandert fleire hundre kroner av sjømannshyra på den nye supermotoren, og no skulle karane få sjå på fæslegheitar! "120 gamp, ja, sjø!" proklamerte naboen stolt og gliste når han tenkte på Kyllingelskaren som skar tenner og bante stygt et par hus lengre oppe i gata, han var smerteleg klar over at no kjem han til å få "dønk" neste somar.
Daytonaen heng med nebbet og ser gamal og treig ut nede i garasjen hans no...
Ørkenreven jobbar som matros på ein russetrålar, og var nett komen heim fra havet. Eg var nyfiken og fæl og lurde på om dei hadde klart å finne nokon feil på motoren hans på verkstaden. Ørkenreven gjenoptok snøggt kløinga i hovudet fra i haust og keik ned i bordplata.."næh, de va no it'j de nei, sjø.." mumla han.
Etter kvart kom det for ein dag at verkstaden hadde brukt opp to heile rullar med gaffateip, ein pakke strips og ein heil bunt med ståltråd utan at det blei betre. Neste tjuvtriks var i henhald til verkstadshandboka å bestille ein ny motor, og det hadde ørkenreven nett bestemt seg for å gjera. Pga den uforutsigbare effektkurven og dei hardtsugande bremsane finns det alltid ein stor rikdom av nyare, totalvraka Triumphar med billege heile motorar til sals.
Ørkenreven hadde slik eg forstod han spandert fleire hundre kroner av sjømannshyra på den nye supermotoren, og no skulle karane få sjå på fæslegheitar! "120 gamp, ja, sjø!" proklamerte naboen stolt og gliste når han tenkte på Kyllingelskaren som skar tenner og bante stygt et par hus lengre oppe i gata, han var smerteleg klar over at no kjem han til å få "dønk" neste somar.
Daytonaen heng med nebbet og ser gamal og treig ut nede i garasjen hans no...
Abonner på:
Innlegg (Atom)
