Varangerbloggar..

Eg sit borte ved glaset og kikar utover fjorden medan natta senkar seg.
Nett no har eg sjekka bloggen hans HMS, Varangertankar.
Han kjenn seg beæra over at underteikna har tillete seg en smule parodiering, og det kjenns trivsamt at han tek det slik.
Han tillet seg å antyda at hans eigen nynorsk er betre enn min, og Ivar Aasen ville sikkert vere i hjarteleg einsemje, men slik gamalnynorsk som dei forfektar kjenns for sidrompa og udynamisk for underteikna. Litt høgre oktantal på nonorsken behøvst i ein rocka bikerblog som til dømes min.
Han er no ellers ein triveleg kar, Varangertenkaren. Lærar.
Lærarane han stundom stild til dyst nede på kvissen hjå han Affa, med laber suksess. Der nede trivst eg godt, og mitt eige lag HBQIL har teke heim pokalen ved fleire høve.
Eg var der nede seinst i går, på jobb med miskarbord og høgtalarar. Ein lengre tids fascinasjon for Danskanes hugnad til å låna frå engelsk har inspirert meg til ein ny og meire teknisk blogg, Soundman's Danish Blog som tek for seg dette morosamme temaet! Eit utruleg festleg tema om eg får seia det sjølve!!

dieseltankar..

Eg vil fortelja deg historien om ein skikkeleg mandagsbil.
Vi kjøpte han i Februar 2004 som firmabil. Eit år gammal og med noko over 100000 km på tellaren, ein ny bil med mange kilometer bak seg til ein bra pris. Opel Vivaro 1,9 TD lång.
Kort etter kjøpet var det tid for ein dyr 120000 km service, og her blei det også avekka at styresnekka og diverse dyre delar måtte byttast.
Nokre månader etter var eg på tur til Mehamn da eg vart forbikjørt av mitt eiga bakhjul, med skive, kaliper og det heile.
Etter ein dyr verkstadstur vart det konstantert at også drivkular og endeledd måtte bytast.
Ein tur til Kautokeino i steng kulde førde til frosne oljeslangar og oljetom motor. Vi berga store utgifter fordi vi stanna medan leken var forhaldesvis god.
Sommarens Oslotur avstedkjem høgt oljeforbruk, og motorolje for turbodieslar kostar ein del. Det kjem ikkje som nokon bombe at luftladaren (turboen) må bytast.
Under verkstadsbesøket for turbobytet selvtend motoren ein kveld og øydelegg startaren. Batteriet må frakoblas under resten av verkstadsbesøket sidan bilen lever sitt eiga liv.
Det gjeng ikkje mange kilometer med ny startar og turbo før dynamoen gjev seg, og samstundes ryk viskarmotoren og pyntelistane ramlar av bilen. Elektriske feil rammar også vindusheisar og sentrallås.
Eg klarar også å få knust bakruta like før eg skal starta innover til Kautokeino og Alta på oppdrag, og eg må teipa ei papplate over holet.
Mot slutten av November 2005 befinn eg meg såleis i Alta. I det eg passerar Fagtrykk Alta avstedkjem motoren ein kostbar lyd og stannar. Eg berre beordrar bilen taua til Opelverkstaden i byen og rekvirerar ein Hiace hyrnadsbil hjå Avis.
Beskjedane frå verkstaden er som venta, registerreimsbrudd og motorras.
Dette tek to månader å fiksa, ein lukkeleg tid med Opelen ute av synsranden.
I det verkstaden har klart å få bilen reparert klarar dei å miste bilen ned frå bukken.
Ein lukkeleg dag vart det den dagen if... skrev og fortalde at bilen vart så øydelagd at han diverre nok måtte kondemnerast. Det endte godt til slutt. Eg har bilen mistenkt for å ha teke sjølvmord der inne på verkstaden, noko som vil framtvinge regress frå if.. om det kjem for ein dag. Oss får vona det ikkje skjer.
Aldri meir Opel. Aldri meir brukt varebil. No satsar oss på ein ny Peugeot Boxar og vonar beitre tider. Og bakruta eg bestilde hjå han Lippe hos Varanger Auto treng eg ikkje lenger..

digresjonar..

Eg veit eg skulle skriva om mopedar, fart og spennsle.
Men det er noko som heiter sesong. Og nett no stend mopeden i opplag.
Difor tillet eg meg digresjonar frå Rock'n'rollbransjen i denne bloggen.

Men stoff om mopedar kan eg skrive heile året også. Det kjem eg attende til.

attende...

Eg er attende frå by:larm.
Sist det var by:larm i Tromsø bodde eg hjå onkelen min i Strandgata men denne gangen var eg blitt lettare oppgradert og bodde på Radisson.
Eg ankom sist Torsdags kveld, og som den musikkelskaren eg er fór eg rett ned på Rorbua for å sjå om eg kunne nyta ein konsert der. Sidan plassen er kjent frå TV turde eg håpe på skikkelege godbitar på scenen, men eg vart lettare skuffa da det satt ein kar fra Båtsfjord og kauka covers der medan den ikkje ukjente Dalur dro i belgen som akkompagnement. bygde:larm ville vel nokon seie. Neste dag texta sjølvsagt han Karikoski fordi sigøynerkventrioen "Superfyll" skulle innta Rorbua med sine schlagers og dei trengde å få bomma noko gratis utstyr.
Tror neppe eg spring ned dørane på Rorbua i framtida, Scotsman-faktoren er farleg høg der.

Alt dette medan bransjefolket sløsa med ølbongar i VG-teltet. Eg jobba på ein mindre scene der det var minimale sjansar for å sjå og bli sett så der traff eg berre vanlige konsertgjengarar. I tillegg var det langt (15 meter) til baren og me spela så høgt at det var vanskeleg å få prata over musikken så vi tiltrekte oss få eller ingen som ikkje hadde betalt for billettane.

by:larm har brukbart med sponsorar. Ein av dei er Pepsi Mask. Dei hadde funne ein lur måte å bli kvitt brusen sin på; alle hotellromma vart utstyrt med en dør-tag der det sto "Ja takk eg tek gjerne ein iskald Pepsi Mask til frukost"
Så fjerna du berre taggen om du ikkje ville ha.
Reklamefolket hjå Pepsi burde forresten undersøkt betre når musikarar står opp, for brusen var forlengst varm innan nokon begynte å røre på seg på "morgonen".
Dei prøvde også å bli kvitt gratis smaksprøvar med Cappuchino-Pepsi men dei endte vel opp med å hella ut mesteparten av skvipet. Pføy!!

Februarnatt i Vadsø

Natt og stille. Berre TV'en høyrast i stova. Eg vaskar kler og planlegg morgondagen.
Då skal eg kjøyre til den larmande byen Tromsø for å jobba på arrangementet by:larm.
Mesteparten av larmen kjem frå bransjefolket med dei store ID-korta hengande i NRK P3-sponsa snøre rundt halsen, "sjå kor viktig eg er med kort på bransjefestival" skrik dei visuelt. Trur dei.
"Eg reiser aleine med 3 i promille" liknar det meire på.
Eg surfa sidane til Varanger MC i dag, litt narsisist er det lov å vere, eg har forfatta eit lesarbrev der som eg tek meg sjølv i å venda attende til.
Eg har også terrorisert gjesteboka deira med tullemeldingar, noko dei eldre herrane tilsynelatande såg alvorleg på.

Har du vore på internett meir enn to gonger finn du det sjølv..

Neste gang eg legg inn tull hjå dei, blir det med ei hyperlenke til bloggen du no les.. Om eg våger..