Vårteikn..

Det sikraste vårteiknet i gata der eg bur er at summinga fra mopedane som fér forbi året rundt får selskap ein oktav eller to lengre ned.
Japsar, italienarar, tyskarar og Harleyar brummar lystig forbi vindauget mitt her nede ved fjæresteinane.

Dette med krom og kubikk fengar mange om dagen, og mange gjer liksom Finn Kalvik, Petter Stordalen og Rimi-Hagen og skaffar seg Harley.
Og jo, dei gjer seg godt på fesjå disse amerikanske syklane, lik påfuglar briskar deg seg med høg lyd og gnistrande fagrespel og lokkar nye tilbedarar til menigheten.
Dei fleste som kjøyrar Harley har det til felles at dei ikkje skal nokon stader, og godt er det!
Farkostane er særdeles tungmanøvrerte, treige, trafikkfarlege og belemra med feil. Og etter nokre mil er føraren totalt mørbanka av manglande fjæring, dårleg sete, helsefarleg sittestilling, vibrasjonar og støy slik at trafikkfaren er høgna ytterlegare. Sa nokon frihetskjensle?
Motorane dreg dårleg og høgfartsegenskapane er fraværande. Bromsar er underdimensjonerte og svingegenskapane lik null. Ein scooter med 250 kubikk eller meir kjøyrar ringar rundt ein Harley. Følgebil er obligatorisk om du dreg på tur med ein slik sykkel, med plass til delelager, mekanikar og kiropraktor.
Eg har stor fortståelse for at eigarane tyr til å demontera lydpotta for å utstråla litt meir potens, men det vert spel for galleriet.. Mykje skrik og lite ull..Som ein placebo-viagra kjøpt på eBay, som ein feilslått penisforlengelse, som ein alkoholfri øl...

Triumphane har også begynt å brumma rundt her nede. Eg registrerar at karane har tatt ut lydpotta...

Fart og spennsle....

Til somaren vert det mopedtur.
Eg og naboane mine, dei Triumph-elskande døgeniktane legg avgårde. Vi tek jamvel med oss nokre fleire hardbakra bikarar.
Dei har utnemnd meg til reiseleiar. Eg var over middels flink i geografi på skulen, har vore i storbyen fleire gonger og eg har også lest dei fleste siane på internettet. Den dagen dei begynner å gradera online hotellbooking lyt dei senda et svart belte hit til meg i Fylkeshovudstaden.

Den einaste form for underhaldning vi tillet oss når syklane parkerast for dagen er å sjå andre karar køyra motorsykkel, så difor stannar vi ein stad i Tsjekkia som heiter Brno for å sjå på motorsyklanes svar på Formel1, MotoGP. Eg har vore i Brno fleire gangar allerede på slike MotoGP-løyp og tykkjar det vert stor stas.

Triumphane ja. . For å ferdast på ein slik farkost lyt du ha enten jernræv eller treskalle, og mesteparten av adrenalinet kjem fra irritasjon over ulydar og feil, samstundes som komfort og skydd mot vær og vind blir halde på det absolutte minimum.
Urengelsk med andre ord, men naboane er seige og held ut, så dykk skal sjå det vert ein framifrå tur.

Salmar ved festens slutt...

Eg har vore i Kautokeino i påska. Fyllefestival vil nokon seie..
Noko som blei skikkeleg haipa opp var at Heavykvænkvedarane i poporkesteret Daap hadde tenkt å dra nokre salmar i ein sein nattetime på "Buletjervi", ein av festivalscenane der oppe.
Av fullstendig uforklarlege årsakar finn lokale geistlege i Kautokeino at dette er eit problem, ein kan ikkje kaste salmar for svin på ein slik måte tykkjar dei! Toskar!
Sett at folk der vanlegvis drikk djevelens piss og høyrar på satans musikk, det er jo kvar seg ein uhøyrd styggedom.
Så kjem nokre gladkristne misjonærar fra fylkeshovudstaden og fjernar det eine elementet, ved at det kristne bodskap snikerstattar djevlemusikken. Slike tiltak burde og skulle gledja dei lokale kreftane som så langt ikkje har lukkast 100% i sin misjonærgjerning.
Neste gong er det berre å lura altervin og altersprit i glasa til folket, så er kristninga av Buletjervi fullbragt.
Rein voksendaap blei det, sjølv om mange kanskje brukte for sterkt og for mykje vievann!