Snart er alle sjuke..

Eg les som regel A-magasinet kvar veke. Ikkje at dei skriv så mykje om mopedar, men sjuke folk dét skriv de om!!
Denne veka kan ein lese om kreditt-sjuka, mange har vorte lurd av bankar og kredittkortsjølvskap slik at dei har lånt for mykje pengar og såleis blitt belemra med denne leie sjukdommen, i det dei ikkje klarar å betale attende.

Ein annan gjeng med sjuke folk er dei narkomane, dei er sjuke på lik linje med andre pasientar fortel dei, og krev behandling. Vel, eg veit ikkje kva eg tykkjar.. Om eg freistar heroin nede i Oslo forstår eg jo utmerkt godt at eg vil bli hekta, og sjuk blir eg garantert attåt, men at eg har gått hen og fått meg ein sjukdom som samfunnet lyt behandla på linje med vanlege sjukdommar det blir ein dryg påstand..

Sjølvsagt skal samfunnet freista å hjelpe folk som har råka ut for slikt, men eg etterspør ein smule sjølvkritikk hos dei som har blitt pillemisbrukarar, narkomane, gjeldsoffer eller alkoholikarar. Eg har ikkje høyrd ein som tar sjølvkritikk!! Som betalande medlem av samfunnet nektar eg bastant desse skuldingane, eg har ikkje gjort Ole til narkoman!

VG skriv også om sjuke folk, eg hugsar ein som kappa av seg foten fordi han rett og slett ikkje ville ha han lengre. Kjem ein ut for noko slikt og havnar i rullestol blir ein vel rullestolmisbrukar.

Folk blir sjuke av stress og jag også fortel dei! I ei tid der vi jobbar mindre og tjenar betre enn nokon gong klarer kvarmannsen ein slik bragd..
Når han med all mogleg rett kunne forlangd ein av sine fem-seks lovfesta ferieveker og reist til bahamas for dei 156000 kronane han gjennomsnittleg har i bankinnskot, foredreg han å stresse rundt i sin eigenskapte imaginære tidsklemme og jamvel kjenne seg for sjuk til å drege nokon stader.

Eg gjev meg ende over!