Snø og Ild

Eg har brukt meir eller mindre ein heil månad av livet mitt på musikalen "Snø og Ild" i Vadsø.
Hjelpe meg for eit svært prosjekt. Sidan eg veit at mange teknisk interesserte les bloggen min nett her på internettet (som om han var tilgjengeleg så mange andre stader, hehe..) kan eg fortelja at vi nytja særs mykje avansert utstyr og dubedittar på showet. Eg hadde eit digitalt miskarbord kor eg kunne lagre scenane men endte sjølvsagt opp med å kjøyra framsyninga med "analog feel", noko som i realiteten vil seie at eg aldri kom så langt. Eller egentleg ikkje, det blei liksom berre aldri aktuelt eller interessant nok å gjera det. Lagra scener meinar eg.
Ein stor del av åndseliten i Kvænchester deltok sjølvsagt på framsyninga, og for å seia det rett ut blei stykkjet framifrå. 2100 selde billettar i ein by med 5-6000 innbyggarar seier det meste.
Musikken var meir eller mindre genial og manus likeså, så dette var svære greier.
Opptil fleire lokale bloggar-gurus har sjølvsagt både omtald stykkjet óg delteke, så mykje er sagt men det fins fortfarande nye vinklingar.
Pressa blei vakta med argus-auger og ikkje så mykje som ein promp fra ein av utøvarane kunne refererast i avisa, men når sceneljosa slukka var det fritt fram, og profilerte rikskjendisar kunne synas frem i "Finnmarken" drikkande med begge nevane. Hjelpe meg for nokon amatørar vi snøggt blei reduserte til. Eg kunne ha skrevet at den gamle ugla fekk hevnen sin men eg let det ligge. ("shrug")
Skodespelarane er allerede hylla i det vide og det breie, men eg må nevne den frivillege innsatsen, og i særskildnad dei joviale veteranane i stykkjet, nemleg Fritjof, Jonny og Ronald.
Også Hugo utmerka seg, men han er ikkje gammel nok til å kvalifisera til hederleg omtale ;-)